Nisqua'a Nation en Morricetown

Gisteren vertrokken uit Terrace naar ons volgend verblijf "Smithers". We hadden een wat langere route gekozen over de Nisqua'a Highway. Daar hebben we zeker geen spijt van gehad want dit was zeker de mooiste route die we hebben gemaakt tot nu toe. Je kon een bepaalde route volgen die ons leidde naar de indianengebieden. Onderweg hebben we een waterval, lavagebieden en mooie stromende beekjes gezien. Verder een indianenmuseum(pje) bezocht en even met de man achter de balie gekletst die ons het een en ander kon uitleggen over het gebied. Er waren daar 4 indianendorpen waarvan we er eentje die dag hebben bezocht. Rondom de dorpen is bijna alles met lavastenen bedekt. De Natives zijn vriendelijk. Kinderen lopen vrolijk buiten te spelen. Toch als je meer gaat doorvragen dan merk je toch dat er frustraties zijn omdat een groot gedeelte van hun land is afgepakt. Een soortgelijk verhaal hoorden we ook toen we vandaag Morricetown bezochten en we in gesprek kwamen met een Native vrouw die achter de balie stond. Dit keer ging het niet over het land maar over zalmvissen. Hun zalmopbrengst was veel minder sinds de Canadese Regering zich er mee was gaan bemoeien. Toch praatte ze positief over de veranderingen die ze hebben moeten doormaken. We moeten met de tijd mee zei ze en dat beseffen we ook. Toch leren we onze kinderen dat ze ook zonder geld moeten kunnen overleven. Dat was de les die ze van hun voorouders hadden geleerd en van generatie tot generatie wordt doorgegeven.

Het zalmvissen was erg leuk om te zien. Vissers stonden op een houten bruggetje terwijl ze hun visnet in een kolkende massa water lieten zakken om zo de zalm uit het water te hijsen. Helaas vingen ze vandaag niet veel omdat het water erg hoog stond. Dit was abnormaal voor deze tijd van het jaar. We hebben ook nog een bruidspaar gezien die hun fotoshoot bij de waterval lieten maken. Een uitermate geschikte plaats om dat daar te doen.
Later nog even door het dorpje gereden maar het zag er behoorlijk armoedig uit. Misschien komt dit ook omdat het stukje land waar ze op wonen niet van hun is maar van de Canadese Regering. Deze indianen hebben hun trots verloren en waarschijnlijk dat dat de rede is dat het er zo verwaarloost uit ziet. Dit in verschil met de Nisqua'a indianen die we gisteren gezien hebben. Het land waar zij op leven is eigen grond, dus ze zijn vrij in wat ze met dat stukje land willen doen. Vergeleken met Moricetown zagen de huizen er daar ook beter uit.

Nu weer terug in Smithers waar we verblijven bij John en Sandi. Hele aardige mensen. John kent nog een beetje Nederlands omdat hij als kind gewoond heeft in Zuid-Holland (bij Den Haag), dus genoeg gespreksstof tussen Geer en hem. Toevallig houdt hij ook van fotografie net als ons dus we hebben al aardig wat foto's bekeken. Morgen gaan we een dagtrip naar Hazelton maken (K'san Village)....